موسیقی الکترونیک

ترکیب ذوق و خلاقیت انسان و امکانات تکنولوژی باعث به وجود آمدن موسیقی الکترونیک می گردد. این تلفیق اجازه تولید صداهایی را به ما خواهد داد که در موسیقی غیر الکترونیک یعنی اکوستیک نمی توان به آنها دست پیدا کرد.

در واقع در موسیقی الکترونیک واقعی (original) هرگز از صداهای اکوستیک واقعی استفاده نمی شود. صدا یا از پایه توسط مدارهای الکترونیکی تولید می شود، (مثل انواع Synthesizer Digital یا Analoge Synthesizer) و یا صدای ساز طبیعی ضبط شده، بنا به علاقه آهنگساز تغییر و تحول در آن بوجود می آید.

در روشی دیگر با برداشتن صدا از روی یک ساز آکوستیک و سپس به صدا در آوردن آن توسط یک ساز الکترونیک در محدوده ای خارج از محدوده طبیعی آن ساز یا صدای انسان، به نمونه ای از صدا می رسند که هرگز در حالت آکوستیک نمی توان به آن دست یافت.

مثلا" Klaus Schulz آهنگساز آلمانی که در کارهایش از صداهایی خارج از وسعت صدای خواننده و گیتار الکتریک برای قطعاتش استفاده می کند.

یا در یکی از قطعات آهنگساز آمریکایی، خانم Wendy Carlos ملودی توسط یک صدای طراحی شده اجرا می شود که در ابتدا به صدای ابوا و بعد به صدای ویلنسل تبدیل می گردد.

کاملا" مشخص است که انجام چنین کاری با استفاده از سازهای اکوستیک امکان پذیر نیست و به عبارتی می توان گفت موسیقی الکترونیک ادامه جنبش آوانگارد در موسیقی می باشد. به همین دلیل آهنگسازان در قید و بند شناخته شده و ثابتی از نظر سبک و فرم و اکوستیک بودن موسیقی نیستند.
در موسیقی الکترونیک بیشتر از آنکه به معیارهای رایج موسیقی توجه شود، در حول محور هنر صدا و به خصوص صدای غیر موسیقایی توجه می شده که به آن the art of noise گویند. می توان در این دسته از کارها art of noise به آثار پیر شافر (Piere Schaffer) و کارل اشتوکهازن (Charle Stockhausen) اشاره کرد. یکی از ایده های آنها این بود که صدای ضبط شده روی نوار (Reel) را که صدای پیانو یا صدای طبیعت بود، به صورت برعکس پخش می کردند ...
منابع صوتی در موسیقی الکترونیک بسیار زیاد و متنوع هستند و همچنین محتوای هارمونیک صداها قابل تنظیم و برنامه ریزی هستند از یک موج سینوسی یا فرکانسی ساده که خصوصیات هارمونیک ندارد تا بهترین و عالی ترین صدای ممکنه را می توان به وسیله سازهای الکترونیک تولید کرد.
ساخت و طراحی صدا (صداسازی) بخشی مهمی از تولید موسیقی الکترونیک را شامل می شود و آهنگساز صدای مورد دلخواه خود را علاوه بر آهنگسازی باید تولید کند. مطلب دیگر آنکه در اکثر موارد، موسیقی الکترونیک را نمی توان کاملا" بصورت نت نویسی شده به روی کاغذ منتقل کرد، آن هم به این دلیل می باشد که برای اصوات تولید شده مانند صدای باد، برگ درخت و ... نمی توان نت یا علامتی در نظر گرفت که همین نشان می دهد که موسیقی الکترونیک بیشتر موسیقی اجرائی یا به عبارتی بداهه است تا نوشتنی!
و در آخر اینکه موسیقی الکترونیک محدودیتها و سختیهای اجرا به وسیله انسان را ندارد، چرا که سازهای الکتریک مانند انسان نه خسته می شوند و نه نفس می کشند و ... تنها محدودیت آنها، فضای تخیلات و تصورات آهنگساز می باشد.

از جمله آهنگسازان موسیقی الکترونیک می توان به افرادی چون Thaddeus Cahill ، Ferruccio Busoni ، Wendy Carlos ، Klaus Schulze اشاره کرد.

 

سایکدلیک ترنس (Psychedelic trance )

سایکدلیک ترنس (به انگلیسی: Psychedelic trance، معنی واژگانی: نشئه روان‌گردان) یا به اختصار سای ترنس گونه‌ای از انواع موسیقی الکترونیک است که توسط قرار گرفتن ریتم‌های ترکیبی و لایه‌های پیچیده‌ای از جمله‌های ساخته شده در سرعت‌های بالا مشخص می‌گردد.این سبک ابتدا در سال ۱۹۹۵در انگلیس هنگامی به جریان اصلی موسیقی معرفی شد که خبرگزاری‌های انگلیسی شروع به گزارش کردن از روند انفجاری موسیقی ترنس گوا کردند.از آن هنگام سبک فوق به صورتهای گوناگونی عرضه شده‌است و در حال حاضر تنوع قابل توجهی از نظر خلق و خو در سرعت و سبک ارائه می‌کند. به عنوان مثال بعضی از انواع آن عبارتند از : ملودیک، تاریک، پراگرسیو، سااومی و سای بینت.

ترنس گوای اصلی با گوای مد قدیمی غالبا توسط سینیسایزر‌های ماژولار و نمونه‌بردار‌های سخت افزاری ساخته می‌شدند، ولی امروزه سایکدلیک ترنس مدرن به طور معمولی با نرم افزارهای نمونه بردار رده وی اس تی آ ی (VSTi)ساخته می‌شوند. استفاده از سینیسایزرهای آنالوگ راهی بود برای استفاده از سازهای دیجیتالی آنالوگ مجازی مانند نوردلید، اکسس وایروس، کورگ ام اس ۲۰۰۰ و رولند جی پی۸۰۰۰ راهی بودند برای شکل گیری وی اس تی  آ ی ‌های کامپیوتری مانند رآکتور محصول شرکت نیتیو اینسترومنتس. آنها معمولا توسط رابط دیجیتالی سازهای موسیقی درون ایستگاه کار دیجیتالی صدا کنترل می‌شوند. تاکید برروی نواهای ترکیب شده خالص و ملودیهای تکنوازی است. محدوده سرعت در سرتاسر طیف بسته به سبک و مشی یا روش هر تهیه کننده دارد گرچه شایع‌ترین ضرباهنگ برای این سبک بین ۱۴۰ و ۱۵۰ ضرب در دقیقه می‌باشد.

معرفی سبک الکتروهاوس (Eelectro Eouse)

الکتروهاوس، سبکی تلفیقی از موسیقی هاوس و الکتروکلاش ( متاثر از دیگر سبکهای متنوع و مشهور موسیقی الکترونیک) است که از دهه اول سال 2000  مورد توجه قرار گرفت. به لحاظ استیل، ترکیبی از four to the floor beats  (که در موسیقی هاوس یافت می شود) با basslines آنالوگ یا دیجیتال کاملا هارمونیک، فرکانسهای صوتی بالا و فرساینده و تن وکال نامنظم، پیانو یا string riff می باشد. سرعت این موسیقی حدودا بین 120 تا 135 بیت در دقیقه می باشد.

باور بر این است که شکل گیری الکتروهاوس به ترکیب tech house و electroclash در اوایل سال 2000 بر میگردد. در سال 2004، زیر شاخه ای با عنوان الکترو تک (بر گرفته از               "electro tech house" or "pumping house" or "pumping tech")) در اروپای شرقی     ( به خصوص در ایتالیا، آلمان و اتریش) محبوبیت بسیاری یافت و در سال 2005  به فرانسه و انگلستان و نهایتا به آمریکای شمالی و سایر نقاط جهان گسترش یافت. برخی از DJ های آمریکایی و استرالیایی آنرا با صدای خش دار و خشن تغییر دادند که در آن زمان به dirty electro شهرت یافت. در سال 2006-7 تولید کنندگان مشهور فرانسوی نمونه هایی از انواع dancehall/zouk ضربی را ترکیب نمودند و reg house به وجود آمد. در سال 2008، این سبک محبوبیت بیشتری یافت و با موسیقی پاپ و راک تلفیق شد.

در محاورات روزمره، الکتروهاوس معمولا با عنوان اختصاری "الکترو" نامیده می شود هر چند امکان اشتباه آن با موزیک الکترو اصلی وجود دارد.  تولید کنندگان تمایل به جایگزینی “c” با “k”  داشتند که آنرا بیشتر گیج کننده نمایند و از آن زمان واژه عمومی “house” ارجحیت یافته است.

تاریخچه

پیشروترین سبک پیش از الکتروهاوس مدرن، جنبش الکتروکلاش در اوایل دهه 0200   می باشد. الکتروکلاش، سبکهای ترانه ای و  حس ملودیک موسیقی سینتی سایزری اوایل 1980 انگلستان را با گونه های ریتمیک سخت تر موسیقی dance الکترونیک که همزمان در آمریکا ظهور یافته بود ترکیب نمود:  electro-funk and freestyle music

برخی هنرمندان همراه با جنبش الکتروکلاش، همچون Felix da Housecat به طور قابل ملاحظه ای فاکتورهای هاوس را در موزیک خود مورد استفاده قرار داده و شدیدا آنرا تاثیر تاثیر قرار دادند.

همزمان، tech house در اوایل دهه 1990 با کمک DJ هایی چون  Satoshi Tomiie و Steve Lawler شهرت یافت. آنها فاکتورهایی از الکترو موزیک اصلی را با صداهای خود که به 1989 باز می گشت ترکیب نمودند. همزمان با اجرای آن در اروپا در سال 2000-1، DJ های اروپایی اغلب  tubular distortionرا در basslines ترکهای خود مورد استفاده قرار می دادند  (Zombie Nation's "KernKraft 400" or Sono's "Keep Control")که نمونه های صدا به شکل pre-synthesized مشابه با TB-303 ایجاد می شد.

تکوین و تکامل سبک

Benny Benassi اولین DJ ای بود که ترکیب همزمان دو سبک را تجربه نمود. ارضاء شخصی او باعث شد تا صداهای الکتروکلاش با بیتهای 4-to-4 ملودیک ترکیب شده و بی قاعدگی را برای tech house به همراه آورد. در سال 2003، صدای دیگری توسط       Benassi's "Illusion" ساخته شد و مستقیما الکترو کلاش آلمان و اتریش را تحت تاثیر قرار داد. تولید کنندگانی چون Royal Gigolos و Global Deejays آنرا به سبکی اصلی درآوردند. در سال 2004-5، الکتروکلاش با فاکتورهای سنگین dark and tribal house ترکیب شد که اتمسفری جدی تر برای آن به وجود آورد. نمونه های اولیه آن عبارتند از:

"I Want You" by Paris Avenue and "This World" by Slam.

در اواخر 2005، Matt Schwartz و Dave McCullen از انگلستان، سبک الکترو هاوس را برای نخستین بار با ترکیب high-pitched abrasive leads با آن و استعاره steadier beat از fading progressive house تعریف نمودند. این تاثیرگذاری به اندازه ای  بود که آنرا در سال 2006 جهانی نمود:

Bodyrox's single "Yeah Yeah" featuring Luciana was labelled by several BBC Radio 1 DJs "the biggest tune of the summer of 2006", and the remix by D.Ramirez gained worldwide popularity, particularly in the Ibiza clubbing scene.

در اواخر همان سال، تولیدکنندگان مختلف جهانی از قبیل Dirty South and The Egg، صدای اولیه را به شکل emulated disk scratching در آوردند که deep house beats را به استعاره گرفته بودند. نمونه هایی از آن عبارتند از:

Cicada's "Things You Say", Tocadisco's "Walking Away" and Guetta's "Love Don't Let Me Go" remixes.

محبوبیت بین المللی سبک در اواخر دهه 2000 و در زمانی به وجود آمد که پیشگامان نامشهور All Stars project Bob Sinclar and Yves Larock ), Africanism) نمونه هایی از موزیک Caribbean را در ترکیبات هاوس وارد نموده و زمینه را برای                        instrumental riffs and vocalizations harmonically shaping rough electronic leads فراهم نمودند که سبکهای زیادی تحت تاثیر قرار گرفت بخصوص rap, R&B  , hip-hop که با موزیک هاوس ترکیب شد و امکان ترکیب مجدد را فراهم آورد. در سال 2008-9 بیشتر هیت سانگهایی که اکترو هاوس را با دیگر سبکهای فوق الذکر ترکیب نموده بود شامل موارد زیر بود:

"Bring The Noise" by Public Enemy, "Day & Night" by Kid Cudi, "Shooting Star" by LMFAO, "Sexy Bitch" by Akon, and many more.

امروزه الکتروهاوس سبکی مهم از موسیقی هاوس در ابعاد بین المللی بوده  و تنها سبکی از dance می باشد که پس از disco در دهه 1970، چنین محبوبیتی را در آمریکای شمالی به دست آورد.

تاثیر گذاری

Electro pop

Main article: Electro pop

از اواسط تا اواخر سال دهه 2000، الکتروهاوس و دیگر سبکهای اصلی موسیقی رقص الکترونیک، زمینه را برای موسیقی پاپ الکترونیک فراهم نمود که با سبکهای معاصر خود آمیزش یافت:

R&B, hip hop, crunk, indie rock into dance- and mainstream friendly vocal music with 4-to-the-floor rhythm.

الکتروپاپ هم اکنون چارت موسیقی را در سرتاسر جهان احاطه نموده است.

Electro rock

Main article: Electro rock

الکتروهاوس همچنین موسیقی الکترونیک را به indie rock  و مشتقات آن در            new rave and disco-punk معرفی نمود.  Beatport، الکتروراک را به عنوان تلفیقی از  هاوس و indie rock  معرفی می کند.

هنرمندان مشهور:

Aboutblank & KLC

Alex Davey

Benny Benassi

Bodyrox

Boys Noize

Busy P

Crookers

Dave Darell

Dave Spoon

David Guetta

Deadmau5

Digitalism

Heiko & Maiko

Fake Blood

Fedde Le Grand

Justice

Klaas

Maurizio Gubellini

Max Farenthide

Michael Mind

Mike Candys

Mondotek

MSTRKRFT

Neelix

Noisia

Outwork

PH Electro

Robbie Rivera

Rico Bernasconi

Rowald Steyn

SebastiAn

Soundshakerz

Spencer & Hill

Steve Aoki

Sunrider

Sussie 4

Teenage Bad Girl

The Bloody Beetroots

Tocadisco

Vandalism

Wolfgang Gartner

Xenia Beliayeva

Yuksek