موسیقی و کلام!!!!!!

در طول تاریخ آواز خواندن انسان از معمولترین روشهای اجرای موسیقی بوده است. در یونان باستان آواز بصورت جمعی اجرا مشید و شاید بیشتر در مراسم مذهبی. جالبه که بدونید حتی در اون موقع هم مردم شیفته و علاقمند به خواننده ها میشدند و از آنها الگوهای رفتاری و ظاهری میگرفتند. مثل امروز که مردم عامی بیشتر خوانندهارو میشناسند تا نوازنده ها چون حس میکنند به خوانندها نزدیکترند، خواننده با وسیله خاصی که اونها بلد نیستند به تولید موسیقی نمیپردازه، مردم میتونند در طول روز عین خواننده مورد علاقشون ترانه بخونند. آره دیگه مثلا" طرف تیپ فلانی رو میزنه یا موهاشو مثل فلانی تیغ تیغ و سفید درست میکنه و ...

آواز خوندن در مقایسه با صحبت کردن معمولی دارای پیچیدگی های خاصیه، خواننده باید با رعایت ملودی که آهنگ ساز برای او نوشته با زیر و بم کردن صدا و همچنین علائمی که نشاند دهنده حس ملودی هست صدای خودش رو بلند، آرام, شاد، غمگین و .... کند، خلاصه اینطوری بگم خیلی سخت تر از اینه که بنظر میاد، یه بار بیایید و با تمام تواناییهاتون یه تیکه آهنگی رو که خوب بلدید بخونید و ضبط کنید. حالا گوشش بدید تا متوجه بشید که خوانندگی هم دست کمی از ساز زدن نداره، حتما" امتحان کنید.

شیوه های آواز خوندن هم بدلیل تفاوت فرهنگ ها و ذوق مردم در نقاط مختلف جهان بسیار متفاوت هستش. مثلا" آسیایی ها تودماغی تر از غربی ها آواز میخونند یا غربی ها در هنگام خوانند معمولا" صاف و کشیده می ایستند ولی آفریقایی ها تا حدی به جلو خم میشوند یا در هند به روی زمین میشینند. آواز خونان کلاسیک در فاصله ۲۰ تا ۵۰ سانتی میکروفن می ایستند ولی آواز خوانان مثلا" راک به میکرفن تکیه میدهند وحتی آنرا بلند میکنند.

میدونید تارهای صوتی انسان خیلی پیچیدست، شاید هم این کار مغز و سلسله اعصاب باشه که اجازه میده انسان در عین اجرای یک ملودی کلام رو هم با اون تلفیق کنه کاری که هیچ سازی نمیتونه انجام بده. اما در کل اون چیزی که مهمه اینه "شکی وجود نداره که کلام با موسیقی و یا موسیقی با کلام ماندگار تر از موسیقی یا کلام تنهاست" به هر حال هر چیزی که هست خیلی غریب و پیچیده است.